عکاسی با دامنه دینامیکی بالا(HDR) با استفاده از ابزار فتوشاپ
تصاویر با دامنة دینامیکی بالا این امکان را به عکاس می دهد که بتواند تصاویری که دامنة دینامکی آنها بیشتر از تک فریم هائی که یک دوربین می تواند ثبت کند ، را ارائه نماید . این روش راهکاری است برای روش های نوردهی که پیش از این بعلت - عدم وجود امکان - تکنیکی کاملا مشخص ، به آن پرداخته نمی شده است . یک امکان جدید در نرم افزار فتوشاپ با عنوان " merge to HDR " که امکان ترکیب مجموعه ای از عکس های تهیه شده از یک موضوع با نوردهی های با میزان اختلاف اندک بمنظور دستیابی به یک تصویر با دامنة دینامیکی بالا (دامنه ای به اندازة تمام طیف های نوری موجود در عکس ها) می باشد ، ارائه شده است .
 |
→ |
 |
| Single Photo without HDR |
After High Dynamic Range Technique |
Image above courtesy of Kyle Kruchock (albeit in a heavily modified form).
اندازه دامنه دینامیکی نامحدود نیست ، اما هزینه افزایش بیش از حد دامنه دینامیکی کاهش کنتراست در برخی از نقاط تصویر می باشد . مهارت بیشتر کار با ابزار HDR نرم افزارهای گرافیکی به شما کمک می کند تا مرز یافتن بیشترین دامنه دینامیکی و از دادن کنتراست را به تجربه بیابید .
دشواری های دامنه دینامیکی
برای حسگرهای دیجیتال دستیابی به رزلوشن بالاتر مستوجب بکارگیری پیکسل های کوچکتر می باشد ، بنابراین کیفیت یک تصویر تاثیری بر دامنه دینامیکی آن نخواهد داشت . این مساله بویژه در دوربین های قطع جیبی جدیدتر با رزلوشن بیشتر از 8 مگا پیکسل پدیدار می شود ، بطوریکه بیش از پیش در معرض بروز سایه های نویزدار یا برجستگی زیاد در جزئیات تصویر می باشند . علاوه براین مناظری وجود دارند که دارای دامنه نوری وسیع تری هستند ، بطوریکه دوربین های دیجیتال - از هر نوع - قادر به ثبت آن نمی باشند .
در عالم واقع تقریبا همه دوربین ها قادر به ثبت دامنه وسیع تری - که در تک عکس ها نمی توان به آن دست یافت - از طرف روشن تصویر می باشند . در اکثر دوربین های دیجیتال صرفا با تغییر سرعت شاتر می توان امکان یافت تا میزان نور را با یک عامل از 50000 یا بالاتر از آن تغییر داد . بنابراین می توان با ثبت تصاویری با نوردهی های متفاوت و ترکیب آنها با هم از ویژگی دامنه دینامیکی بالای تصاویر بهره جست .
چه زمانی از تصاویر HDR استفاده می کنیم
زمانی از تکنیک HDR استفاده می کنیم
که توضیع روشنائی منظره به آسانی با بکارگیری یک فیلتر GND قابل ثبت نباشد .به این خاطر که فیلتر های GND دامنه دینامیکی را با حفظ کنتراست تصویر بسط می دهند . فیلترGND برای مناظری که در آنها دامنه دینامیکی بصورت خطی (نورپردازی بشکل های هندسی ساده) بعنوان نمونهدر عکاسی از مناظر طبیعی از قسمت تاریک مثل زمین به قسمت روشن یعنی آسمان بسط پیدا می کند :
|
|
 |
| GND Filter |
Final Result |
در مقابل برای مناظری مثل تصویر زیر که منظره از یک درگاه دیده می شود توضیع پذیری نور بصورت نامتوازن و غیر خطی می باشد ، بهمین دلیل استفاده از فیلتر GND کار آسانی نمی باشد .
 |
 |
 |
| Brightness Distribution |
Underexposure |
Overexposure |
در منظره بالا توجه نمائید که از لحاظ روشنائی دارای سه تغییر ناگهانی می باشد ، بنا براین به یک فیلتر GNDسفارشی نیازمندیم . با بررسی این نکته در افراد پی می بریم که چشم ما با قابلیت تطبیقی که دارد قادر است که جزئیات هر دو طرف درگاه را با توجه به اختلاف شدیدشان در میزان روشنائی ببیند . در این مطلب در پی این هستیم که با بکارگیری تکنیک HDR بطور تقریبی به آنچه که چشم انسان قادر به انجام آن است نزدیک تر شویم .
ساختار داخلی فایل HDR
نرم افزار فتوشاپ تصاویر HDR را از اطلاعاتی نظیر سرعت شاتر و میزان گشودگی دیافراگم و حساست تصویر را از EXIF تک تک تصاویر بازیابی می نماید . این اطلاعات میزان روشنائی موجود در تمامی نواحی تصویر را به فتوشاپ ارائه می کند .از آنجائیکه ممکن است دامنة تغییرات روشنائی تصویر بسیار وسیع باشد ، فتوشاپ از فایل های HDR فرمت 32 بیتی را برای بیان کانال های رنگی ( برخلاف معمول که از فایل های با فرمت 8 یا 16 بیتی استفاده می کند ) بکار می گیرد .
فایل های HDR از این تعداد بیت - خیلی زیاد - برای بوجود آوردن تصاویری با میزان روشنائی در مقیاس نسبی نامحدود استفاده می کند . اما مزیت کلیدی این فایل ها کارائی بیشترشان نسبت به تصاویر 8 یا 16 بیتی میباشد .
فایل های تصویری HDR 32 بیتی بدلیل قابلیت تخصیص اعداد با ممیز شناور - با تعداد بیت های موجود - و همچنین بکارگیری نماد نمائی ، امکان ارائه دامنه نوری وسیعتری را دارا می باشند . اعداد با ممیز شناور حاصلضرب یک عدد اعشاری بین 1 تا 10 و توانی از عدد 10 مثل 5.467x103 ، برخلاف اعداد صحیح معمول که از 0 تا 255 (برای فرمت 8 بیتی) و از 0 تا 65535 (برای فرمت 16 بیتی) می باشد . در این روش می توان مقداری نظیر 4,300,000,000را با 4.3x109 نمایش داد که حتی بزرگ تر از اعداد صحیح 32 بیتی می باشد .
قطعا بکارگیری اعداد با ممیز شناور ، مختصر و مفید می باشد ، اما این مزیت در کامپیوتر چه کمکی به ما می کند ؟ و چرا برای تعیین اعداد متوالی بزرگتر بمنظور دستیابی به دامنه دینامیکی وسیعتر لزوما به تعداد بیت بیشتر نیاز نمی باشد ؟ این مساله ای با بازده نزولی می باشد . اما در جدول LDR معمول که در ذیل نیز ملاحظه می کنید ، با افزایش تعداد بیت ها میزان تقسیم بندی های دامنه نوری هر یک از اعداد ، بزرگتر می شود ؛ که صرفا برای دستیابی به رنگ هائی با دقت بالاتر کاربرد دارد نه توسعه دامنه دینامیکی تصویر . نتیجه اینکه از اعداد بزرگتر صرفا جهت تعیین میزان نسبی تاریکی و روشنی استفاده می شود .
 |
| Actual Brightness* → |
 |
| LDR Bits Become Progressively More Sparsely Spaced → |
* بر اساس اندازه گیری با دوربین های دیجیتال . اساس کار در شکل فوق مبنای کیفی می باشد . تراکم مقادیر در موارد تاریک تر حاصل کدگذاری گاما می باشد . این مزیت بزرگ تصاویر متداول می باشد که می تواند در افزایش دامنه دینامیکی به ما یاری برساند اما اعداد بزرگ تر برای عمق بیتی ناکارآمدتر می باشد .
فایل های HDR با استفاده از نور واقعی متناظر با موضوع اصلی این معضل LDR را حل می کنند . بهمین علت بیت ها - بعلت امکان دستیابی به کارایی بالاتر - در سرتاسر دامنه دینامیکی دارای فاصله یکسان از هم می باشند . اعداد با ممیز شناور این اطمینان را به شما می دهند که تمامی طیف های نوری با دقت نسبی یکسان ذخیره شوند ، بعنوان مثال مقادیری چون 2.576x103 و 8.924x109 هر کدام دارای همان مقدار عددی موجود در شکل فوق می باشند ، حتی اگر عدد دوم یک میلیون بار بزرگ تر باشد .
نکته : بنابراین استفاده از عمق بیتی بالا لزوما بمعنی تصویرب با رنگ های بیشتر نمی باشد ، فایل هایHDRمتضمن دارا بودن دامنه دینامیکی بالا نمی باشد ، مگر اینکه موضوع اصلی واقعی این ویژگی را دارا باشد .
هر یک از این بیت های بیشمار ارائه شده توسط فرمت HDR قابل توجه می باشند ، و بطور موثری امکان ثبت دامنه روشنائی تقریبا بی نهایت را فراهم می کنند . اما کامپیوتر و چاپ فقط قابلیت ارائه محدوده کوچکی از آن را دارا می باشند . در این مقاله نه تنها روی فایل های HDR 32 بیتی متمرکز می شویم بلکه به چگونگی تبدیل این فایل ها به فایل های قابل نمایش در کامپیوتر یا تصاویری با چاپ عالی می پردازیم .در مرحله تبدیل (قدم دوم) طبق عرف به مقوله tonal mapping می پردازیم .
تمهیدات میدانی
از آنجائیکه برای خلق یک تصویر HDR به چندین عکس پی در پی از یک موقعیت مشخص (با نوردهی های متفاوت) مورد نیاز است ، لذا وجود یک سه پایه بسیار ضروری است . نرم افزار فتوشاپ دارای این ویژگی است که در صورت عدم تطابق کامل عکس ها با هم این جابجائی ها را جبران نماید ، ولی بهترین نتیجه در صورت عدم بکارگیری این ویژگی می تواند محقق شود .
اطمینان حاصل کنید که حداقل سه عکس با نوردهی های متفاوت از موضوع مورد نظر تهیه نمائید ، هرچند حداقل پنج فریم یا بیشتر برای دستیابی به دقت بهینه مورد نیاز است . تعداد بیشتر فریم های با نوردهی متفاوت امکان دستیابی به تقریب بهتری در الگوریتم تهیه HDR - برای رسیدن به پراکندگی مناسب تر روشنائی در تصویر نهائی - را به شما اعطاء می کند . در تصویر ذیل یک فریم مناسب به مثال درگاه که در بالا به آن اشاره شد ، اضافه شده است .
 |
 |
 |
 |
| Reference |
-1 Stops |
-2 Stops |
-3 Stops |
توجه به این نکته بسیار حائز اهمیت است که تاریک ترین فریم بین فریم های موجود باید بیشترین وضوح در جزئیات مورد نظر شما را دارا باشد . همچنین روشن ترین فریم نیز باید جزئیات کامل و بدون نویزی از تاریک ترین منطقه تصویر را ارائه نماید . دو فریم متوالی باید دارای یک تا دو واحد اختلاف در میزان نوردهی باشند ، و این وضعییت می تواند بصورت متنوعی با سرعت های شاتر مختلف (برخلاف دیافراگم و سرعت ISO که باید ثابت باشد) اجرا شود . به خاطر داشته باشید که هر واحد نوردهی نمایانگر دو برابر 1+ یا نصف 1- واحد از نور ثبت شده می باشد .
همچنین از دیگر مدودیت های تصویر دیجیتال HDR می توان به این نکته اشاره کرد که بعلت اینکه نوردهی فریم های متفاوت در مقاطع زمانی مختلف انجام می پذیرد ، موضوع اصلی تصویر باید نسبتا ثابت و بدون حرکت باشد . بعنوان مثال تصویر غروب آفتاب اقیانوس که در بالا دیدید ، برای تکنیک HDR خیلی مناسب نمی باشد ؛ چون امواج در فریم های مختلف تا حد قابل توجهی جابجا می شوند .
چگونگی خلق یک فایل HDR 32 بیتی در فتوشاپ
از نرم افزار فتوشاپ
بدین منظور استفاده می کنیم که از ترکیب چندین فریم عکس با نوردهی های متفاوت به یک تصویر واحد با درجه روشنائی که با تقریب بالایی به آنچه که چشمان ما می بیند نزدیک باشد ، برسیم . در ابتا نیازمندیم فایل های با نوردهی مختلف را به یک فایل HDR واحد تبدیل نمائیم :
ابزار HDR را از مسیر File>Automate>Merge to HDR... باز کنید ، و سپس تمامی عکس ها را مطابق ترتیب نوردهی بارگزاری نمائید ؛ بعنوان مثال جهار فایلی که در بالا به آن اشاره شد را بارگذاری می کنیم . اگر فریم ها از یک نقطه ثابت تهیه نشده باشند ، در ابتدا باید گزینه Attempt to Automatically Align Source Images را جهت هم تراز کردن همه عکس ها بکار بگیریم (که تاحد زیادی زمان پردازش را افزایش خواهد داد ) . سپس کلید OK را انتخاب می کنیم تا پیغام Computing Camera Response Curves را ببینیم .
بمحض اتمام این پردازش می توانید منحنی هیستوگرام ترکیبی حاصل از همه فریم ها را مشاهده نمائید . فتوشاپ نقاط سفید را مورد ارزیابی قرار می دهد ، اما اغلب این ارزیابی از میان نقاط با روشنائی بالا انجام می شود . اما ممکن است شما با جابجا کردن نشانگر لغزنده نقطه سفید به سمت منتها الیه راست منحنی هیستوگرام بخواهید همه نقاط با روشنی بالا را مشاهده نمائید . این منحنی صرفا جهت پیش نمایش بوده و متعاقبا به تنظیمات دقیق تر و بیشتری نیاز است . پس ا فشردن کلید OK تصویر HDR 32 بیتی مورد نظر در صورت نیاز می تواند ذخیره شود . توجه نمائید که شاید تصویر مورد نظر کمی تاریک تر از حد انتضار باشد ، با تبدیل این فایل به تصویر 8 یا 16 بیتی (مطابق الگوی تبدیل درجه روشنائی) به تصویر مورد انتظار شما نزدیک تر می شود .
در این مرحله امکان اعمال تعداد کمی از قابلیت های پردازش تصویر برای فایل HDR 32 بیتی وجود دارد ، بنابراین کاربرد کمی برای مصارف آرشیوی خواهد داشت . یکی از قابلیت های در دسترس تنظیم نوردهی از مسیرImage>Adjustments>Exposure می باشد . شاید بخواهید برخی از نقاط روشن یا تاریک را از تصویر حذف نمائید .
استفاده از الگوی درجه روشنائی HDR در فتوشاپ
با استفاده از الگوی درجه روشنائی در نرم افزار فتوشاپ ، فایل HDR 32 بیتی را به فایل 8 یا 16 بیتی LDR(دامنه دینامیکی پائین) تبدیل می کنیم . انتخاب هر یک از این موارد منوط به این است که نوع الگوی درجه بندی روشنائی و یا میزان اهمیت موضوع و پراکندگی روشنائی در کل تصویر چگونه باشد .
بایل HDR مورد نظر را با ابزار تبدیل HDR (Image>Mode>16 Bits/Channel...) به فایل 16 بیتی تبدیل نمائید . الگوی درجه بندی روشنائی می تواند یکی از موارد ذیل باشد :
| نوردهی و اشعه گاما |
در این روش به شما امکان تنظیم دستی مقدار نوردهی و اشعه گاما داده می شود ، که این تنظیمات بترتیب بعنوان تنظیمات روشنائی و کنتراست انجام می شود . |
| با فشرده سازی قابل توجه |
در این روش هیچ انتخاب یا امکانی برای تغییر منحنی پراکندگی روشنائی وجود ندارد که بطور عمده کنتراست را بمنظور روشن تر کردن و بازیابی کنتراست در تمامی نقاط تصویر کاهش دهد . |
| یکنواختی هیستوگرام |
در این روش سعی بر این است که هیستوگرام فایل HDR ، بر مبنای دامنه کنتراست یک فایل یک تصویر 8 یا 16 بیتی نرمال توضیع مجدد شود . در این روش نقات حداکثری منحتی پراکندگی روشنائی بصورت همگن در کل نمودار تقسیم شده اند . بطور کلی بهترن حالت هیستوگرام های که دارای چندین نقطه اوج باریک که هیچ پیکسلی بین آنها نباشد ، می باشند . |
| انطباق محلی |
این روش انعطاف پذیرترین روش است که به احتمال زیاد بیشترین مورد استفاده را بین عکاسان دارا می باشد . برخلاف سایر روش ها در این روش مقدار و چگونگی تغییرات در مناطق تاریک و روشن بر اساس تک تک پیکسل ها قابل کنترل می باشد . در این روش از یک فوت کوزه گری استفاده می شود که کنتراست تصویر نهائی از تصویری که در چشم ما شکل می بندد بیبشتر خواهد بود ، که برای اینکه تصویر HDR نهائی فاقد کنتراست نباشد ، حیاتی است . در این روش برای حصول به تصویر مورد نظر منحنی پراکندگی روشنائی را نیز می توان تغییر داد . |
قبل از بکارگیری هر یک از روش های جدول فوق ، شاید مایل باشید نقاط سفید و سیاه موجود در هیستوگرام را جابجا نمائید . بمنظور نمایش کلید لغزنده هیستوگرام تصویر ، در نمودار هیستوگرام و پراکندگی روشنائی روی کلید جهت دار دوبل کلیک نمائید .
در ادامه مطلب روی تنظیمات مربوط به روش تطبیق محلی متمرکز خواهیم شد ،بعلت بیشترین درجه انعطاف پذیری ، احتمال کاربرد زیاد می باشد .
راه کار : درجه پراکندگی و کنتراست تصویر
در مقایسه با سه روش تبدیل دیگر ، روش تطبیق محلی ملزم به حفظ پراکندگی تدریجی روشنائی در کل تصویر نمی باشد . در این روش معیار شدت روشنائی پیکسل ها می باشد نه منحنی پراکندگی روشنائی ، اما در عوض مقادیر پیکسل های اطراف ، مد نظر قرار می گیرد . این بدان معنی است که برخلاف منحنی پراکندگی روشنائی ، رنگ ها در منحنی هیستوگرام نباید فشرده یا بسط داده شوند ، اما ممکن است در موقعیت های متقاطع قرار بگیرند . از لحاظ بصری ، این بدین معنی است که موضوعات اصلی تصویر که در تاریکی قرار گرفته باشند در تصاویر بعدی به روشنائی مورد نیاز یا از لحاظ نسبی روشن تر سایر نقاط تصویر نسبت به قبل - حتی بمیزان اندک - دست می یابد .
 |
 |
|
| Underexposed Photo |
Overexposed Photo |
Final Composite that Violates Large-Scale Tonal Hierarchy |
یک نمونه روشن از جائیکه پراکندگی روشنائی سراسری نقض نشده است ، مثال فوق (اگرچه این مورد چگونگی کار روش انطباق محلی نمی باشد) می باشد . در این مثال هرچند بازتابش کف روی آب و صخره های موجود در پیش زمینه ، واقعا تاریک تر از سطح دورتر اقیانوس می باشند ؛ در تصویر نهائی سطح دورتر اقیانوس تاریک تر نمایانده شده است . نکته کلیدی در این مورد این است که چشم ما در تصاویر با دامنه دید وسیع تر ، تطبیق تغییرات روشنائی را (همانند جستجو کردن در آسمان روشن) انجام می دهد ، در حالیکه برای مناطق با دامنه دید محدودتر این کار را انجام نمی دهد . استفاده از این ویژگی بینائی ، می تواند اساس کار روش انطباق محلی - بخصوص برای مواردی که پراکندگی روشنائی آن قدری پیچیده تر از تصویر غروب آفتاب در اقیانوس در مثال فوق که دارای پراکندگی روشنائی خطی در راستای عمود می باشد - باشد .
نمونه ای با پیچیدگی های پراکندگی روشنائی بیشتر ، می تواند سه تصویر مربوط به تندیس در مثال ذیل باشد . معیار کار ما کنتراست نقاط دورتر تصویر بجای کنتراست کلی تصویر می باشد ، چونکه به کنتراست مناطق نزدیکتر تصویر کنتراست محلی اطلاق می شود . در روش انطباق محلی ، سعی بر این است که معیار کار کنتراست محلی باشد ، و (در مواردی مشابه غروب آفتاب اقیانوس در مثال فوق) سعی در پشتیبانی کنتراست محلی باشد .
 |
 |
 |
| Original Image |
High Global Contrast
Low Local Contrast |
Low Global Contrast
High Local Contrast |
در مثال فوق بصورت بصری چگونگی تاثیر کنتراست موضعی و کنتراست سراسری تصویر نشان داده شده است . به این نکته توجه نمائید که در مثال فوق تصویر با کنتراست سراسری بالا ، تعداد تکه نواحی با تاریک و روشن اغراق آمیز در تصویر زیاد می باشد ؛ و برخلاف آن در موردی که کنتراست سراسری پائین باشد ، قسمت جلویی صورت پیکره در عمل همان روشنائی اطراف مجسمه را دارا خواهد بود .
در مثال فوق تصویر اولیه از لحاظ روشنائی خوب بنظر رسیده و تمام تواحی تصویر قابل مشاهده می باشد ، و بخاطر وجود کنتراست کافی ، مطابق انتظار تصویری سه بعدی از موضوع ارائه داده است . حال فرض کنید تصویر وسطی را بعنوان تصویر مطلوب جهت تبدیل به تصویر HDR انتخاب نمائید .بر اساس الگوی پراکندگی روشنائی در روش انطباق محلی ، بعلت وجود کنتراست محلی و با وجود کاهش کنتراست سراسری (که در نتیجه آن بافت های تاریک ترین و روشن ترین نقاط تصویر حفظ می شود ) ، نتیجه ای شبیه به تصویر سمت راست (هرجند نه با آن اغراق) بدست خواهد آمد .
تبدیل HDR با روش انطباق محلی
وجه تمایز کنتراست محلی و کنتراست سراسری تنظیمات مقدار radius می باشد . تنظیمات radius وthreshold برای اصلاح (بهبود) کنتراست محلی ، مشابه تنظیمات مورد نظر در Unsharp Mask می باشد . افزایش مقدار threshold سبب بهبود کنتراست محلی می شود ، اما خطر بروز هاله ای مصنوعی را افزایش می دهد ، همچنین مقادیر خیلی پائین radius سبب رنگ و رو رفتگی تصویر می شود . البته برای اغلب تصاویر ، بهترین روش انتخاب مقادیر متفاوت از موارد مذکور و مشاهده اثر آن در تصویر بمنظور رسیدن به نتیجه مورد نظر می باشد .
علاوه بر تنظیمات radius و threshold تقریبا همیشه به اصلاح منحنی پراکندگی روشنائی نیاز می باشد . چگونگی کار با آن بدین ترتیب است که شیب کم و تدریجی در این منحنی تقریبا همیشه ایده آل بحساب می آید . این منحنی در شکل زیر برای مثال سردر که در بالا به آن اشاره شد آورده شده است ، که نمایانگر نتیجه نهائی می باشد .
 |
 |
| Photoshop CS2 Tool |
Final Result
Using Local Adaptation Method |
تصاویر HDR که به تصاویر 8 یا 16 بیتی تبدیل شده باشند ، اغلب برای بهبود دقت و صحت رنگی به اصلاحاتی نیازمند می باشند . استفاده هوشمندانه از منحنی levels و saturation می تواند مشکلات قابل توجه موجود در تصویر را مرتفع نهموده و سبب بهبود کیفیت تصویر شود . بطور کلی مناطقی از تصویر که کنتراستشات افزایش داده شده باشد (دارای شیب تندی در منحنی پراکندگی روشنائی باشد) دارای اشباع رنگی بالا خواهند بود ، درحالیکه با کاستن کنتراست تصویر اشباع رنگی آن نیز کاهش می یابد . ممکن است تغییرات اشباع سبب روشن شدن سایه ها شود ، که شاید مطلوب باشد ولی در اکثر موارد اینگونه نخواهد بود و باید از این کار اجتناب نمود .
یک مشکل اساسی در روش انطباق محلی این است که نورهای تابشی و بازتابیده قابل تمایز نمی باشند . در نتیجه ممکن است بطور ناخواسته بافت های سفید رنگ تاریک ، و مناطق تاریک تر روشن تر شوند . البته بخاطر داشته باشید که درصورت استفاده از تنظیمات radius و threshold ، این مشکلات به حداقل می رسند .
استفاده از HDR بمنظور کاهش نویز سایه ها
حتی اگر منظره ای که از آن عکاسی می کنید دارای شرایط نوری باشد که به عکاسی HDR نیاز نباشد ، اما استفاده از این روش می تواند فواید جانبی دیگری (مثل کاهش نویز سایه ها) برای شما بهمراه داشته باشد . هیچگاه به این نکته توجه کرده اید که تصاویر دیجیتال در نواحی تاریک تر بیشتر از نواحی روشن تر دارای نویز می باشند ؟ دلیل آن این است که نسبت نویز به سیگنال های تصویر در مناطقی از تصویر که حاوی سیگنال های نوری بیشتری هستند ، بالاتر می باشد . از این خاصیت می توانید با ترکیب مناسبی از دو تصویر (یکی با نوردهی پایه و دیگری با نوردهی بیش از حد معمول) به نتیجه مورد نظر دست یابید . البته با استفاده از نرم افزار فتوشاپ می توان نور را برای دستیابی به جزئیات موجود در مناطق تاریک تر (بدون در اختیار داشتن تصویری با نوردهی بیش از حد معمول) جمع آوری نمود .
ملاحظات
در نظر داشته باشید که مقوله HDR بخصوص در عکاسی دیجیتال بسیار جدید می باشد . ابزارهای موجود تا حد قابل توجهی بهبود یافته اند ، اما هنوز فرآیند اتوماتیکی که نتیجه مورد نظر را چه در صفحه نمایش و چه در پرینت به ما ارائه نماید ، وجود ندارد . دستیابی به تصاویر HDR مطلوب و فوق العاده مستلزم وجود تجربه کافی می باشد .
علاوه بر این تصاوی HDR که درست تبدیل نشده باشند ،بصورت رنگ و رو رفته تبدیل می شوند .اولین اقدام اصلاحی بکارگیری اصلاحات کنتراست محلی می باشد ، که ممکن است سبب بهبود نتیجه شود .
احتیاط نمائید که از ابزارهای موجود بیش از حد استفاده نکنید . زمانیکه پراکندگی روشنائی تصویر مختل شده باشد . از آن استفاده نمائید ، هرگز نخواهید که نقاط خیلی تاریک در منظره تان را به اندازه نقاط روشن آن روشن نمائید .استفادة بیش از حد از HDR می تواند بسادگی واقعیت تصویر شما را مختل نماید . از این گذشتهHDR را در مواقع لزوم باید بکار گرفت ، و بدانید که بهترین نتایج با نورپردازی های مناسب بدست می آیند .
منابع : http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/high-dynamic-range.htm
ترجمه : جابر يزدانخواه كناري
