پوستري شدن تصوير

پوستري شدن تصوير زماني قابل رويت است كه عمق بيتي آن شديدا كاهش يابد ، بطوري كه كيفيت بصري تصوير را تحت الشعاع قرار دهد. به اين خاطر عبارت پوستري شدن به آن اطلاق ميشود كه عكس همانند پوسترهايي كه در توليد انبوه با تعداد جوهر رنگ محدود چاپ مي شوند ، بنظر مي آيد.محدوده اين تاثيرگذاري مي بصورتي ظريف تا مقداري كاملا مشهود باشد ، اگرچه دامنه تغييرات پوستري شدن مي تواند بسيار وسيع باشد .هر پردازشي كه هيستوگرام تصوير را بصورت كشيده و دندانه دار شده تبديل كند قابليت پوستري كردن تصوير را دارا مي باشد .حالت كشيده و دندانه دار شدن هيستوگرام مي تواند از تكنيك هايي نظير Level و Curve درفتوشاپ بوجودآيد ، يا تبديل فضاي رنگي از يك فضاي رنگي به فضاي ديگر بعنوان بخشي از مديريت رنگ پديد مي آيد . بهترين روش اجتناب از پوستري شدن تصوير ، رساندن هرگونه تغييرات هيستوگرام به حداقل مي باشد .بررسي تصوير براي تشخيص پوستري شدن تصوير با ديدن تصوير روش مناسبي محسوب مي شود اما در عمل بهترين روش استفاده از ابزار هيستوگرام مي باشد .اگرچه هيستوگرام سه رنگ ( RGB ) داراي اهتمام بالايي است ، هيستوگرام هاي رنگي جداگانه براي هر يك از سه رنگ مي تواند بيشترين تاثير را درتشخيص خطا دارا باشد . شكل ذيل چگونگي تبديل شدن ( كش آمدن و دندانه دار شدن ) هيستوگرام سه رنگ اوليه را به هيستوگرامي با طول تقريبي سه برابر هيستوگرام اوليه - پوستري شدن تصوير- را نشان مي دهد .


توجه داشته باشيدكه مشخصه پوستري شدن همانطوركه درشكل سمت راست مشاهده مي كنيد ، شباهت نمودار هيستوگرام به دندانه هاي شانه مي باشد .چرااينگونه بنظر مي آيد ؟ لازم به يادآوري است كه هر كانال رنگي در تصاوير با عمق بيتي 8 ( 8-bit ) داراي شدت رنگ هاي متفاوت از 0 تا 255 مي باشد . نمودار هيستوگرام بسط يافته ملزم به استفاده از اين سطوح گسسته دردامنه وسيعي نسبت به هيستوگرام اوليه مي باشد .اين فاصله ها در جايي كه اطلاعات شدت رنگ بيشتري در تصوير وجود نداشته باشد بوجود مي آيند.بعنوان نمونه نمودار هيستوگرامي با محدوده 120 تا 130 به نمودار هيستوگرامي با محدوده 100 تا150 ( پنج برابر مسعت نمودار اوليه ) تبديل شود و هيچ نقطه اي در اين بين وجود نداشته باشد . از لحاظ بصري اين طور بنظر مي آيد كه در درجه بندي رنگ ها ملزم به پرش از يك موقعيت رنگي به موقعيت رنگي ديگر مي باشد .در نظر بگيريد كه هرچند همه تصاوير ديجيتال داراي گسستگي سطوح رنگي مي باشند ، اما چشم انسان فقط زمانيكه ميزان گسستگي اين سطوح بقدر كيفيت باشد ، قادر به ديدن آن مي باشد .


پوستري شدن تصوير در نواحي از تصوير كه تغييرات رنگ بصورت تدريجي صورت گيرد( نظير آسمان صاف ) به وضوح پديدار مي شود .اين نواحي به سطوح رنگي بيشتري جهت توصيف رنگي شان احتياج دارند، بنابراين كاهش در سطوح رنگي سبب ايجاد افت تصويري در تصوير مورد نظر مي شود .

چند نكته مهم
- استفاده از عمق بيتي 16 براي هر كانال رنگي مجزا ، تا حد زيادي امكان پوستري شدن را برطرف مي كند؛ بطوريكه تا 255 رنگ بيشتر از عمق بيتي 8 در اختيار دارد .در عمل اگر از دوربين هاي ديجيتال كه بيشترين عمق بيتي آنها بين 10 تا 12 براي هر كانال رنگي در فرمت RAW بايد- صرفنظر از اينكه از عمق بيتي 16 استفاده كنيم يا نه - انتظار افزايش 4 تا 6 برابري سطح رنگ را داشته باشيم
- تنظيمات لايه ها در فتوشاپ احتمال انجام تغييرات بيش از يك بار روي همان تصوير را كاهش مي دهد.
- حتي اگر تصوير اوليه ثبت شده با عمق بيتي 8 باشد ، انجام كليه تغييرات با عمق بيتي 16 بعلت سرراست كردن خطاها تقريبا بطور كامل پوستري شدن مرتفع خواهد شد .
- كار در فضا هاي رنگي متفاوت با دامنه رنگي وسيع بعلت نياز به عمق بيتي بيشتر براي همان درجه بندي رنگي ، احتمال پوستري شدن تصوير را افزايش مي دهد .

 

منابع : http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/posterization.htm
ترجمه : جابر يزدانخواه كناري